La Seu d'Urgell

Fijn dat je een paar uur bezig bent om je vliegplan precies volgens alle regeltjes voor te bereiden, zodat het goedgekeurd wordt. Zeker fijn als je vervolgens ook uiteraard het weer en alle NOTAMs goed bestudeerd hebt. En helemaal fijn als je vervolgens 3 uur gevlogen hebt en die vrolijke vrienden van vliegveld La Seu d'Urgell (ze zeggen zelf tegenwoordig Pirineus Andorra om een beetje voornaam over te komen) je terwijl je boven het veld hangt vertellen dat de baan gesloten is.

Gek word je er pas van wanneer ze doodleuk zeggen dat het vanwege een accident on the runway is, maar er echt absoluut niets te zien is. Enige oplossing bleek uitwijken naar La Cerdanya, waar ze ons wisten te vertellen dat het ook nog eens alleen maar een oefening (b)lijkt te zijn.

Los van de 150 euri taxikosten op en neer maakt het allemaal niet zoveel uit. Prachtig ritje door de bergen met allerlei fantastische doorkijkjes met kleine dorpen, leuke riviertjes door het groen, en woeste steile hellingen op de achtergrond.

Vanmorgen in Cannes hadden we nog andere zorgen. Alle TAFs waren ok, behalve die van Marseille. Daar stond een lekker briesje van 45 knopen met uitschieters van 55 in verrmeld. Toch nog even verder kijken dus, want lag Marseille niet aan het eind van het Rhone dal? Gelukkig kijken we ook altijd het OPMET overzicht van luchtvaartmeteo.nl na en daar staat ook een sigmet in. Die was op de significant weather chart niet te zien, omdat die alleen dingen weergeeft die (deels ook) boven flightlevel 100 spelen. De valwinden van de Mistral uit het Rhonedal en de severe turbulence die daar uit voortkomt heeft kennelijk vooral effect op de lagere luchtlagen, want de waarschuwing zegt Below FL060.

Dat is net de hoogte die we gefiled hebben, maar voor de zekerheid toch nog even Harry gebeld of dat wel goed gaat en toch ook maar voorgenomen sowieso wat hoger te gaan vliegen.

We starten vanaf Cannes richting Middelandse Zee en draaien al snel richting Saint Tropez naar het westen. We mogen al snel naar flightlevel 100 klimmen, daar waait het wel behoorlijk met een knoop of 40 maar verder hebben we nergens last van.

Voorzichtigheidshalve blijven we de kust volgen i.p.v. een directe oversteek van meer dan 100 mijl naar Perpignan. en zo kunnen we onderweg ook nog wat zien. Wanneer we Cap d'Agde naderen draaien we naar het zuiden. Na Perpignan cancellen we IFR en vliegen we rechtstreeks richting het vliegveld midden in de Pyreneeen.

Op La Cerdanya worden we goed geholpen door vreselijk aardige mensen op het vliegveldje. Ze regelen een taxi naar La Seu en zullen ongetwijfeld goed op de Pancake passen die netjes op het platform tussen de net besneeuwde bergen vastgebonden staat.

We zitten in El Castell de Ciutat, een hotel dat tegen een 16e eeuws kasteel is gebouwd. We zijn kennelijk al erg verwend, want de eerste indruk is toch dat het hotel ondanks de prachtige ligging en faciliteiten toch al wel een beetje verlopen begint te raken. Met het eten 's avonds is echter helemaal niks mis.

We gaan morgen nog een rondje wandelen, Marijke heeft nog een speciale lymfe-massage geboekt en dan willen we zaterdagochtend vroeg weer terugvliegen naar Nederland. We moeten waarschijnlijk toch nog even bijtanken, misschien in Auxerre. We eindigen denk ik op Hilversum, zodat we op tijd voor het feest van Bart zijn. Sander vliegt dan zondag wel even door naar Lelystad.

Cannes

Net oostelijk van Lido met uitzicht op het centrum van Venetie

Bij het wegvliegen van Lido proberen we linksom langs Venetie te gaan, maar we krijgen echt andere instructies van de verkeersleiding, dus helaas is de afstand wat groter. Voor het eerst deze reis zit ik rechts en Mark links, voor ons beide niet de beste plek, maar wel leerzaam. Na het eerste stuk VFR laag gevlogen te hebben steigen we naar FL110. Als we noord west Italie bereiken wordt het ook bewolkt onder ons. Heerlijk relaxed zo rustig en hoog vliegen we rustig door.  

 

we laten Lido achter ons



We steken vanaf Genua/Portofino (helaas niet te zien vanwege de bewolking) een stukje water af richting Zuid Frankrijk en dalen voor Albenga door de wolken en gaan over naar VFR. De bewolking hangt nog iets lager dan verwacht, dus we moeten nog even cirkelen om niet buiten het radarbereik van de verkeersleiding te komen voor we in VMC zijn.



Onderweg heb ik heel ijverig een aantal VFR waypoints in de Garmin gebracht, maar bij aankomst oost van Cannes krijgen we toch nog een ander waypoint opgegeven. Het blijkt een punt van Nice te zijn, maar we kunnen het niet bereiken omdat het iets noordelijker in de heuvels ligt en daar de bewolking te laag hangt en wij inmiddels VFR zijn. Nadat we dat aangegeven hebben krijgen we een heli route op 500 ft over zee.

  



nog niet echt lekker zicht op 2000ft boven de Middelandse zee



Het landende commerciele verkeer van Nice komt over ons heen en we komen een aantal heli's tegen voor we in de baai van Cannes komen. Nadat Mark een prachtige steile landing op Cannes gemaakt heeft tanken we en parkeren we de pancake weer voor een dag. Op een bankje vlak bij de taxi standplaats zoekt Mark een fantastisch hotel in het Centrum van Cannes waar we lekker uitrusten met een cocktail, Mark zwemt nog wat op het dak in het ijskoude water en daarna nuttigen we een overheerlijk diner in het restaurant van het hotel met uitzicht op de oude stad van Cannes. De kok schijnt beroemd te zijn om zijn toetjes, wat we graag geloven.

Vandaag hebben we we wat minder mooi weer en houden we lekker een rustdag. We wandelen langs de prachtige zeiljachten in de haven en klimmen omhoog voor een prachtig uitzicht. Natuurlijk slaan we het museum over, dat is veel te cultureel voor ons. We winkelen weer wat en drinken koffie in de regen in een overdekte strandtent. We hebben besloten vanavond niet te eten, maar iets kleins te nemen.

We vinden in de oude stad een klein tentje waar je wijntjes kunt proeven en pata negra, kaasjes en foie gras kunt eten. Mark proeft wat wijntjes en ik ben al aangeschoten van 2 glaasjes Sangria, en de quarante-e-tres helpt ook niet. Giechelend en schommelend lopen we naar het hotel waar we nog een cappucino nemen en een creme brulee delen. Deze avond kun je gerust een 10 geven!!

"toevallig" shoppen omdat we toch door deze straatjes moeten

de Pancake is in goed gezelschap op Cannes Mandelieu (LFMD)

Monaco

ondanks het faillissement toch een prachtig apparaat....

Locarno naar Venetie

Volgens de planning van Mark zouden we vandaag een klein tochtje maken van Locarno via het Como meer naar Lugano, maar omdat het weer hier nog steeds vrij somber is gaan we gelijk door naar Venetie.

Daarnaast vliegen we liever vandaag iets langer, zodat we in Venetie twee dagen rust kunnen nemen. Weersverwachting voor Venetie is strak blauw, maar wel koud (ongeveer 14 graden). We starten VFR richting Lugano en worden daar bij het waypoint boven het vliegveld IFR naar FL 110 geklaard. Om de SID te kunnen selecteren snel even de departure airport in het vliegplan van Locarno in Lugano wijzigen, maar dan kan hij weer op de autopiloot net voordat we IMC zijn. Wel even spannend om zo tussen de bergen de wolken in te vliegen, maar gelukkig hoeven we niet blind op de verkeersleiding te vertrouwen, maar zien we op de Garmin ook dat we precies netjes van de bergen vrij blijven.

Eenmaal boven de wolken vliegen we heerlijk in het zonnetje en zien we overal de bergtoppen boven de slagroomtaart uitkomen. Het wordt weer een prachtige tocht, dit keer heel relaxed op FL 110 langs de zuidkant van de Alpen, met prachtig uitzicht op onder andere het Gardameer. Langzaam trekt het open onder ons waardoor we alles goed kunnen zien.

We zetten de daling in naar Venetie en zodra we op 2000 ft komen is het behoorlijk turbulent. Hoog vliegen bevalt ons behoorlijk goed, dit gehobbel hebben we liever niet een paar uur.

De approach is over de laguna bij Venetie. Wat ziet het er hier prachtig uit. We landen op een grasbaan op Lido, een eiland tegenover Venetie. Op final hebben we werkenlijk een prachtig uitzicht en later bijkt dat we recht over onze "roofgarden" gekomen zijn waar we drie nachten gaan relaxen.

We hebben mazzel gehad dat we op het laatste moment zo'n prachtig plekje hebben kunnen bemachtigen. We zitten met een prachtige kamer en een dakterras precies tegenover het San Marco plein. Omdat iemand op het laatste moment niet is komen opdagen kunnen we hier drie nachten blijven. Dat is te mooi om waar te zijn... toch maar even onze reeds geboekte bed en breakfast cancellen.

Vanavond blijven we maar even op Lido, lekker borrelen in het zonnetje met het prachtige uitzicht op Venetie en alle schepen en vliegtuigen die voor ons neus een optreden geven.  Morgen storten we ons in de drukte.

Venetie


Heerlijk uitslapen, vandaag en morgen blijven we lekker hier. Ons ontbijt wordt geserveerd op het dakterras met uitzicht over het water naar Venetie. Wat een prachtige plek!! Na het ontbijt lopen we richting de bootterminal. We kopen een pas waarmee we twee dagen alle verschillende bootverbindingen kunnen nemen onbeperkt.

We steken over en stappen uit bij het St Marco plein. Het is hier ongelooflijk druk ook vanwege een moderne kunst expositie die een keer in de twee jaar hier gehouden wordt. Als je iets van de drukste plekken wegloopt valt het verder reuze mee. Venetie is een prachtige stad, je wordt hier overweldigd door de grootsheid van het verleden. Hoe is het mogelijk dat we in het verleden zonder alle moderne hulpmiddelen in staat waren zo'n prachtige stad te bouwen. Het is heerlijk dat er nergens auto's rijden. Alle vervoer gaat over het water of lopend. 

We winkelen wat, ik koop een leuk baretje ter voorbereiding op een "bad hair year",en we gaan tussendoor even terug naar Lido om onze trofeeen thuis te brengen en wat in de zon te zitten. Het is maar 14 graden, maar uit de wind en in de zon kun je heerlijk zitten.

's Avonds pakken we de boot weer en gaan op zoek naar een restaurant dat Mark op het internet heeft gevonden. We lopen in het schemerdonker door allemaal piepkleine duistere straatjes, maar uiteindelijk blijkt het restaurant er gewoon niet meer te zijn. Onderweg zijn we wel een heel leuk plekje tegengekomen wat we graag als alternatief gebruiken. 

Super gezellig, en overvol gaan we weer met de boot terug naar ons geweldige "roof garden terrace". We slapen vannacht met alle gordijnen open en uitzicht op de lichtjes van Venetie.

In de ochtend zie je de enorme cruise schepen een voor een voorbij schuiven, vaak geholpen door een leger van sleepboten. Rond een uur of vijf vertrekken ze dan weer naar de volgende bestemming. Ook QE I is er bij.

Vanmorgen doen we heerlijk rustig aan, vandaag is het echter iets te koud om het ontbijt buiten te eten. Om even iets minder naar binnen te werken doen we vandaag alleen een late lunch. Twee maaltijden per dag is voor ons meer dan genoeg. We nemen eerst een aantal verschillende boten, zodat we Venetie vanaf het water vanaf iedere hoek hebben kunnen bekijken. We genieten er met volle teugen van, het weer werkt ook echt fantastisch mee. Mark loopt de hele dag te filmen en te fotograferen.

Lunch nemen we vlakbij de beroemde brug (ponte de Rialto). We delen heerlijk in het zonnetje een lekkere risotto terwijl de gondels en prachtige motorbootjes vlak langs varen. De gondels zijn echt meesterwerken van kunst met pluche bankjes en gouden beeldjes, het is een lust om naar te kijken.

Ik vind het echt jammer dat we Venetie al weer gaan verlaten. Het is wel druk en toeristisch, maar omdat er geen auto's rijden voelt het heel relaxed. Kortom echt een prachtige plek!!

's Avonds bereiding we samen de vlucht voor, zodat ik goed voorbereid ben om tijdens de vlucht naar Cannes rechts te zitten.

Door de Alpen naar Locarno

Als we vrijdagochtend wakker worden ziet het weer er somber uit. De Duitsers noemen het "Hochnebel". De bewolking hangt op 2000 ft, dat valt een beetje tegen. De doorgang door de Alpen is nog gesloten. Mark heeft een abonnement genomen op de Zwitserse luchtvaartmeteo, waarmee we continue op de hoogte worden gehouden over de weer condities voor de Alpen.

Op een overzichtelijk plaatje kun je per route door de Alpen voor de komende tijd per 2 uur zien of het VFR verantwoord is. Wij gaan voor "Open" en laten "Difficult" en zeker "Marginal" voor wat het is. Betekent wel dat we even tot de middag moeten wachten. Via een andere website (www.centralheli.ch/index.php?id=572) kun je vervolgens per GAFOR Route ook nog een serie webcams bekijken door simpel op de gewenste route te klikken.

We doen dus maar lekker rustig aan, na het ontbijt lopen we rond een uur of 12 richting het vliegveld. Het is wel heel rustig weer, maar met de noorden wind wordt vochtige lucht tegen de Alpen geblazen en condenseert tegen de bergruggen. Gelukkig lost het in de loop van de dag op en ontstaan er blauwe plekken. De doorgang door de Alpen is open en de webcams geven goed weer op de route. Helaas is in Locarno ook "hochnebel" omdat het aan de zuidkant van de Alpen zuiden wind is, dus ook daar wordt de lucht tegen de bergen geblazen.

 Met een gezonde spanning in ons lijf starten we op baan 07 richting het meer. Wat een mooie omgeving is het hier. Mark houdt niet op met fotograferen en filmen terwijl ik de Pancake op 8500 ft breng, de geplande hoogte over de Gotthard pas.

We hebben de doorgang heel zorgvuldig bestudeerd en ook een aantal aanknopingspunten in de Garmin gebracht, maar toch blijkt het in de praktijk best moeilijk om de juiste doorgangen te vinden.  Best spannend als je koers richting bergen is waar je zeker niet overheen kunt met een stijging van 500 ft per minuut. Maar je moet niet te ver vooruit willen plannen want als je in de buurt komt is het altijd weer duidelijk welke doorgang je moet hebben.

We besluiten door te stijgen naar 10500 ft. Het  voelt toch beter om er wat hoger doorheen te gaan. Wat een respect krijg je vanaf hier voor deze plek. Het is een ongelooflijk ruig en onherbergzaam gebied. Gelukkig snort de motor van onze Pancake rustig door, want je moet er hier niet aan denken om een noodlanding te moeten maken.

Ondanks dat het heel rustig weer is krijgen we op meerdere plekken te maken met up en downdrafts. We blijven keurig op hoogte, maar de snelheid schommelt tussen de 120 en 90 knopen. Om zoveel mogelijk van de updrafts gebruik te maken blijven we aan de lijzijde van het dal, maar ook weer niet te dicht naar de bergrug toe, want dan wordt het weer erg turbulent.

Ik ben continue geconcentreerd aan het vliegen terwijl Mark naast me, navigeert en natuurlijk films en foto's maakt. Ik kijk straks wel hoe mooi het hier was, want nu ben ik even druk......

Na de Gotthard pas wordt het dal waar we doorheen vliegen weer wat breder en kan ik weer wat ruimer ademhalen. In de verte zien we al de "Hochnebel" hangen boven Locarno, waar we gemakkelijk voortijdig onderdoor dalen. We moeten nog even holden boven Bellinzona omdat er een vliegshow op Locarno is van een militair stuntteam. Ook interessant om rondjes te draaien tussen berghellingen aan beide kanten.....

Al snel is het stuntteam geland en zijn ook wij weer aan de beurt voor een prachtige landing richting het Lago Maiore.

Oef, dit was best spannend, ondanks de prachtige weersomstandigheden. Volgens Mark hebben we een uurtje gevlogen, maar voor mijn gevoel waren het er 5.

In Locarno vinden we een gezellig hotelletje aan het meer, lekker stukje wandelen, even borrelen en dan kunnen we toch nog buiten met zicht op het meer eten. Dat redden we nog net voordat we omvallen in onze twijfelaar van het Garni Millenium.

Buochs

Nadat we een jaartje met minder leuke dingen zijn bezig geweest, is het weer tijd om een leuke trip te plannen. Mark heeft zich weer een weekje achter de PC genesteld en een fantastische reis geplanned.

Het weer lijkt mee te werken en we vertrekken op donderdag op 13 oktober 2011 naar Buochs aan de noordzijde van de Alpen. In Nederland is het strak blauw, maar onderweg verwachten we bij zuid Duitsland een gebiedje met moderate icing en de verwachting voor Buochs is broken 2000.  We gaan ervoor en als het niet lukt wijken we ergens uit, want Buochs ligt al behoorlijk tussen de bergen.

Het wordt een heerlijke IFR tocht op FL 90. Het is vaak moeilijker om een IFR plan goedgekeurd te krijgen dan het ook werkelijk te vliegen, ook al wijkt ATC in praktijk steeds van het vliegplan af. Op de route door Duitsland worden we met name bij de approach en departure routes van de grote vliegvelden vandaan gehouden.

Inderdaad ligt er zoals voorspeld op de SIGMET chart bij Zuid Duitsland een gebiedje met slechter weer en we vragen een hoger level aan omdat de bewolking net op onze hoogte hangt. We pakken nog net een stukje wolken mee tijdens het stijgen en hebben gelijk een klein beetje ijs op de vleugels. We worden nog verder omhoog gedwongen en dat voelt niet goed meer dus we besluiten op een punt waar de bewolking wat dunner is erdoorheen te gaan naar een level beneden de vorstgrens. Dat lukt, maar dan moeten we wel een stukje door de wolken en de regen, ziet er gelijk een stuk minder gezellig uit dan in het zonnetje boven een soort slagroomtaart vliegen.

Aangezien Buochs geen IFR veld is worden we vanuit Zurich naar Emmen gestuurd waar we de daling inzetten op de ILS van vliegveld Emmen. Op 3000 ft breken we af naar links en gaan onder de bewolking door richting het Vierwoudstrekenmeer. Het weer valt hier ontzettend mee en de zon breekt steeds meer door.

Wat een fantastische aankomst tussen de bergen!!  We vliegen over een meer, om een bergrug heen en daarachter verschijnt het vliegveld. We zitten er al dichter bij dan we verwacht hadden en zetten gelijk de landing in.  Gas eraf, flaps en voor we het weten staan we op een twee kilometer lange baan vlakbij het meer.

Het vliegveld is op zich niet zo druk, maar aan de overkant staat ook nog de Pilatus fabriek waar veel mensen uit de omgeving direct of indirect voor werken. Zal dus ook wel meevallen met het klagen over geluidsoverlast wanneer hun vliegtuigen vrijwel continu allerlei capriolen uithalen boven het meer, het dorp en de baan. Interessante omgeving om vliegtuigen te testen met alle bergen om het veld.....

We lopen langs een riviertje vol smeltwater in 20 minuutjes naar hotel Rigiblick am See. Het heeft de week ervoor al behoorlijk gesneeuwd in de Alpen, en vanuit ons uitzicht kunnen we de sneeuw ook al zien liggen.

Buochs is een schattig dorpje in deze prachtige natuur, maar er is in deze tijd van het jaar niet veel meer te beleven. Lunch zit er niet meer in, ook niet bij de Italiaan met truffel pizza op het prachtige terras aan de overkant die net een weekje weg is. Met een glas water en een meegebrachte stroopwafel houden we het wel vol tot het avondeten in het hotel. We maken nog een prachtige wandeling en vallen na het eten gelijk in slaap.