Sunday 26 July 2009

Phoenix 7 Cessna naar Payson, Sedona en Las Vegas

Gisteren was Marijke toch nog niet helemaal fit, dus ben ik samen met Sander wezen vliegen. Sander moet binnenkort navigatievluchten gaan maken naar andere vliegvelden in de buurt, dus zijn we een rondje wezen maken van Falcon Field via Gateway, Chandler, Scottsdale, Payson en Sedona weer terug. Sander heeft achterin gezeten en heeft alle velden goed kunnen zien en ook aantekeningen kunnen maken voor zijn eigen vluchten.

Payson is al een mooi vliegveld om ruim 5000ft hoogte, maar Sedona is echt het mooiste. Het veld ligt bovenop een bergrug midden tussen fantastisch mooie red rocks. Op de andere velden hebben we alleen een touch en go gemaakt maar hier zijn we echt even gestopt om rond te kijken.

Bij de landing had ik al het idee dat ik een rare turbulentiestoot kreeg net boven de baandrempel maar toen dachten we eerder dat het aan mijn onhandigheid met het toestel lag.
Toen we echter weer in tegengestelde richting vertrokken kregen we precies om hetzelfde punt een enorme oplawaai. Sander was achteruit aan het filmen en knalde met zijn hoofd tegen het dak.

Kennelijk best vermoeiend zo'n tripje, maar het kan ook zijn dat de inspanning van de laatste dagen er bij Sander uitkwam toen we bij Marijke terug in het appartement kwamen. 's-Avonds zijn we wezen eten bij een Mexicaans restaurant met een hoog Disney-gehalte. De Magic Mexicaan die er liep te goochelen leek zo mogelijk nog erger die kant op te gaan maar bleek toen hij bij ons aan tafel kwam echt dingen te kunnen die niet te volgen waren.

Daarna zijn Marijke en ik tegen zonsondergang nog even naar Lake Saguaro gereden net ten noordoosten van Mesa. Mooi meer, overdag moeten er wel honderden speedboaten op en neer crossen als we het kunnen afleiden aan het aantal boottrailers dat er zelfs wanneer het donker wordt nog staat.

Vanmorgen hebben we alle spullen ingepakt. Het plan was om eerst te gaan vliegen en daarna naar Las Vegas te rijden. Toen we wilden uitchecken werd ons echter gevraagd waarom we 1 dag eerder wilden vertrekken?! Volgende keer toch maar even op het schema kijken voordat we gaan rijden want we hebben pas morgen in Las Vegas geboekt. Tijd genoeg dus voor de vlucht vandaag, en nu Marijke weer helemaal fit is kan zij ook mooi wat CPL uren maken.

Mooie trip vanuit Phoenix door de corridor net ten noorden van de stad richting Lake Havasu op de grens met Californie. Daar hebben ze een Tower Bridge die steen voor steen in Engeland is afgebroken en daarna in de US weer is opgebouwd.


Vervolgens volgens het pad van de Colorado River noord naar de Hoover Dam en Las Vegas. Het is heel druk in de lucht rond Las Vegas en dus kansloos om dichter over de Strip te kunnen vliegen.

Toch kunnen we bij de nadering van Las Vegas North airport al een indruk krijgen. Morgen rijden we er met de auto naar toe.

Op de terugweg proberen we het nog een keer via de westkant maar dat was achteraf niet zo'n goede keuze. We komen niet heel veel dichterbij en krijgen wel heel wat meer turbulentie vanuit de bergen daar om onze oren. Door de hogere temperatuur begint het sowieso al weer behoorlijk turbulent en warm te worden, lekker misselijk worden dus achterin.


Thursday 23 July 2009

Phoenix 6 Sander's first solo

Vanmorgen 7:30 lokaal was het dan zo ver, Sander's first solo. Als het op vliegen aankomt hoeven we volgens mij geen zorgen om Sander te maken. Ook al was hij zelf uiteraard nog wel een beetje nerveus ging het toch allemaal uitstekend, rustig en safe.


Sander's eigen instructeur was een weekje op vakantie, normaal houden ze er niet zo van de verantwoordelijkheid voor een first solo over te nemen. Sander kreeg dezelfde vervanger als zijn crew mate Klaas eerder deze week had. Voordat je echt solo gaat draait de instructeur dan nog 3 "oefenrondjes" met je. Op basis daarvan was hij er meteen gerust op dat het geen probleem zou zijn.


Solo moet je drie circuitjes vliegen met telkens een full-stop. Het weer was stabiel, ook doordat er vanochtend wat hoge overcast was.

Het enige lastige was dat het extreem druk was, waardoor Sander telkens lang moest wachten voor de volgende departure. Verder no problem. Na de vlucht knipt de instructeur een stuk van je das en mag je volgens de traditie de grond niet raken voordat je in het water ligt.

Top dat we dit hebben kunnen meemaken net in die ene week dat we hier zijn.

Phoenix Falcon Field naar Sedona en de Grand Canyon

Vandaag konden we dan eindelijk allemaal vliegen. Sander om 5:30 zijn D11, de test voorafgaande aan zijn first solo. Marijke kan het een beetje volgen via de radio en ziet hem nog terug taxien na de vlucht. Wij zijn na de eerste uitleg en check van de C172RG om 8:00 vertrokken naar de Grand Canyon. Wel weer even wennen met allemaal analoge apparatuur aan boord, we zijn wel erg verwend met onze Diamond.

Heerlijk om wat hoger te vliegen waar de temperatuur prima uit te houden is. Zowel op de heenweg als op de terugweg zijn we over Sedona Airport (KSEZ) gevlogen. Sedona is een vliegveld boven op een heuvel midden tussen allerlei red rock gebergte. Prachtig, zelfs als de zon al wat hoger staat. Je kunt er maar 1 kant op landen vanwege de bergen net achter de baan en de vertrekkende vliegtuigen komen je dus als het ware tegemoet.

Voordat we over de Canyon gevlogen zijn hebben we nog even een stop gemaakt op Grand Canyon airport (KGCN). Kon Marijke even een nieuwe kotszak halen, die was gisteren niet fit geweest maar dacht vandaag uiteraard wel gewoon mee te kunnen. Niet echt lekker voor haar maar ze heeft het toch nog (een beetje) mee kunnen maken. Rud: inmiddels is ze weer fit so no worries mate.

De locale air tours en heli's mogen een stuk lager vliegen maar wij moesten tussen 10.500 en 11.500 voet blijven. Het terrein komt tot ongeveer 7000ft zodat je alles toch behoorlijk kunt zin. Het gaat ook meer om het overzicht dan om losse details maar het moet wel indrukwekkend zijn om zo ongeveer langs de steile wanden van de canyon te kunnen vliegen. Wij moeten gebruik maken van een aantal corridors die dwars over de canyon gaan, in plaats van in de lengte door de canyon.

Op de terugweg kwamen we voor Sedona al weer de eerste isolated CB's tegen, waar je op zich nog goed tussendoor kunt manoevreren. De regen die er uit valt verdampt al deels voordat het de grond raakt, maar omdat we hier wat verder naar het noorden zaten en het terrein ook hoger is krijg je helemaal mooie effecten. Het lijkt wel of er een soort stoom ontstaat waar de regen de grond raakt, en daar schijnt de zon dan weer doorheen. Heel apart.

Onderweg SMSt Sander dat hij geslaagd is en dus morgen zijn first solo mag doen. Hij is ingepland om 7:30 locale tijd, dus 16:30 in Nederland. Daar moeten we uiteraard bij zijn, dus wij hebben onze vlucht van morgen gecancelled.

Phoenix 5 Sedona / Grand Canyon

Vandaag konden we dan eindelijk allemaal vliegen. Sander om 5:30 zijn D11, de test voorafgaande aan zijn first solo. Marijke kan het een beetje volgen via de radio en ziet hem nog terug taxien na de vlucht. Wij zijn na de eerste uitleg en check van de C172RG om 8:00 vertrokken naar de Grand Canyon. Wel weer even wennen met allemaal analoge apparatuur aan boord, we zijn wel erg verwend met onze Diamond.

Heerlijk om wat hoger te vliegen waar de temperatuur prima uit te houden is. Zowel op de heenweg als op de terugweg zijn we over Sedona Airport (KSEZ) gevlogen. Sedona is een vliegveld boven op een heuvel midden tussen allerlei red rock gebergte. Prachtig, zelfs als de zon al wat hoger staat. Je kunt er maar 1 kant op landen vanwege de bergen net achter de baan en de vertrekkende vliegtuigen komen je dus als het ware tegemoet. Als het goed is gaan we later deze week hier ook nog een keer landen, nu vliegen we verder naar het noorden richting Grand Canyon.

Voordat we over de Canyon gevlogen zijn hebben we nog even een stop gemaakt op Grand Canyon airport (KGCN). Kon Marijke even een nieuwe kotszak halen, die was gisteren niet fit geweest maar dacht vandaag uiteraard wel gewoon mee te kunnen. Niet echt lekker voor haar maar ze heeft het toch nog (een beetje) mee kunnen maken. Rud: inmiddels is ze weer fit so no worries mate.

De locale air tours en heli's mogen een stuk lager vliegen maar wij moesten tussen 10.500 en 11.500 voet blijven. Het terrein komt tot ongeveer 7000ft zodat je alles toch behoorlijk kunt zin. Het gaat ook meer om het overzicht dan om losse details maar het moet wel indrukwekkend zijn om zo ongeveer langs de steile wanden van de canyon te kunnen vliegen. Wij moeten gebruik maken van een aantal corridors die dwars over de canyon gaan, in plaats van in de lengte door de canyon.

Onderweg SMSt Sander dat hij geslaagd is en dus morgen zijn first solo mag doen. Hij is ingepland om 7:30 locale tijd, dus 16:30 in Nederland. Daar moeten we uiteraard bij zijn, dus wij hebben onze vlucht van morgen gecancelled.

Het vliegveld Grand Canyon ligt op 5.600ft, zodat het er een stuk aangenamer is dan in Phoenix. Sander vliegt in deze fase van zijn opleiding vooral dichtbij Falcon Field en vaak niet hoger dan 3500 voet. We merken het op de terugweg direct wanneer we weer naar die hoogte gaan dalen, de warmte is dan meteen weer vol terug.

Op de terugweg kwamen we voor Sedona al weer de eerste isolated CB's tegen, waar je op zich nog goed tussendoor kunt manoevreren.
De regen die er uit valt verdampt al deels voordat het de grond raakt, maar omdat we hier wat verder naar het noorden zaten en het terrein ook hoger is krijg je helemaal mooie effecten. Het lijkt wel of er een soort stoom ontstaat waar de regen de grond raakt, en daar schijnt de zon dan weer doorheen. Heel apart.

Vanaf Sedona is het nog ruim 60 mijl terug naar Falcon Field. VFR kun je behoorlijk goed op zicht navigeren door de rivier te volgen en/of de typische bergtoppen aan te houden.

De laatste rots voor het vliegveld is Red Rock, van daar af worden we op een direct base gestuurd voor landing op RW22L. De tweede landing met de Cessna gaat al iets beter maar het is toch even wennen, vooral met de yoke (stuurtje) ipv de knuppel die we gewend zijn. Volledig gas dicht zodra je over de treshold bent, zoals we met de Diamond zouden doen, blijkt ook niet helemaal goed te werken.

Weer vroeg slapen zodat we morgen Sander's solo van begin tot einde kunnen meemaken.

Tuesday 21 July 2009

Phoenix 4

Ook al schijnt de zon hier meer dan 300 dagen per jaar is het toch lastig het weer te voorspellen. Normaal is het onweer er alleen in de namiddag, maar vanmorgen was het opeens anders. Nu waren er vanaf 5 uur vanochtend zware thunderstorms en kwam er zelfs regen uit.

Zowel Sander's vlucht als die van ons werd gecancelled, terwijl onze instructeur (die nu 9 maanden hier is) tot nu toe nog nooit 1 les had hoeven cancellen. Op zich was het weer naar het noorden beter maar het is ook wel handig indien je ook weer terug kunt vliegen. De vlucht naar Sedona en de Grand Canyon hebben we dan ook verplaatst naar morgenochtend 7 uur local time.

Toen het vervolgens vandaag toch opklaarde kregen we alvast een voorproefje van hoe het is om je first solo te doen. Sander's crew mate Klaas had meer geluk met de timing van zijn vlucht, dus hij kon zijn solo wel vandaag doen. Eerst 4 rondjes met de instructeur en daarna 3 full stops en taxi backs solo. Inclusief afgeknipte das en zonder de grond te raken de vijver in is het toch wel echt een mijlpaal in de opleiding.

Phoenix 3

Gelukkig heeft het toch geholpen dat we nog wat hebben aangedrongen op de vliegschool. We kunnen nu toch morgenochtend vliegen. Ik geloof dat we de uren zelfs kunnen noteren in ons logboek maar dat we "niet opgeleid worden voor een brevet" zodat het binnen TSA rules toch mogelijk moet zijn.

Als het goed is gaan we morgenochtend om 6:45 AM naar Sedona en de Grand Canyon, maar het blijft afwachten met het weer omdat er al weer van alle kanten thunderstorms aankomen.

Thijs, die ook met ons mee is geweest naar Portugal heeft ook vandaag zijn first solo gedaan. Sander is dus morgen aan de beurt voor zijn final check en als alles goed gaat dan volgt woensdag zijn solo.

Mooie zonsondergang tijdens het eten in een italiaans restaurant aan het vliegveld. Op tijd naar huis omdat we morgen er allemaal weer vroeg uit moeten.

Phoenix 2

Het kan ook niet allemaal meezitten. Hebben we 6 maanden van tevoren contact opgenomen met de flight school in Phoenix, weten ze nu opeens te vertellen dat we alleen scenic flights binnen 50Nm kunnen maken en dat we voor training flights daarbuiten vooraf toestemming hadden moeten regelen van de TSA (instantie die in het leven is geroepen nadat de daders van 9/11 in de USA zelf waren getrained).

Pure bureaucratie en schijnzekerheid maar of het nog gaat lukken hier zelf ook te vliegen valt dus nog even te bezien. We kunnen in ieder geval meemaken dat Sander solo gaat deze week (morgen 7:30 AM local time is zijn laatste check flight voor zijn first solo). Ook kunnen we nog altijd, net als vanmorgen, voor 6 uur afslaan voor een rondje golf. Vanaf een uur of 9 in de ochtend wordt de hitte echt al enorm. Verder zou ik het niemand als vakantiebestemming aanraden, zeker niet in hartje zomer.

We gaan voor de zekerheid alvast maar checken of we niet soortgelijke problemen kunnen krijgen in Alaska, misschien kunnen we het dan nog vooraf oplossen.

Monday 20 July 2009

Phoenix

19 juli Phoenix

Vanmorgen om 06.00 uur stond ik alweer op de cross trainer.Er is hier toch weer twee uur tijdsverschil met New Orleans, dus geen moeite. We proberen de komende dagen in het New Orleans ritme te blijven, want als je hier iets wil ondernemen, kun je dat het beste doen voor 10.00 uur 's morgens.

Om half 10 moeten we ons melden bij de receptie, om informatie over het resort te krijgen is aan Mark verteld. Als we dat zouden doen dan zouden we een gratis rondje golf en een gratis etentje in het steak house krijgen. Beetje vreemd maar OK, we zijn altijd in voor cadeautjes. Wat blijkt, ze willen je gewoon "timesharing" verkopen, daar kom je dan achter als je je meldt. We hebben die dame gewoon haar vehaal laten doen en enthousiaste vragen gesteld en net toen ze dacht dat ze ons iets ging verkopen zei Mark: Mooi verhaal, maar toch maar niet. We hebben ons cadeautje geincasseerd en zijn gegaan.

Vanmiddag zijn we de "Apache Trail" een stukje opgereden. Echt een hele mooie trip. Je rijdt eerst Mesa uit en dan wordt het steeds bergachtiger. Onderweg kwamen we langs een prachtig meertje waar half Phoenix met jetskies en speedbootjes bezig was. Nog een paar mijl doorgereden de eenzaamheid in, maar toen de weg onverhard werd vonden we het mooi geweest.

Nadat we even op het vliegveld hebben gekeken en alvast met de mensen van Falcon Executive Aviation gesproken over mogelijkheden om te vliegen later deze week. In principe zouden we graag Sedona, Grand en Bryce Canyon en Monument Valley willen bezoeken en tegelijkertijd instructie uren opbouwen voor ons CPL. Of dat gaat lukken moet nog blijken, omdat de regelgeving rondom vlieginstructie sinds 9/11 extreem streng is en we niet net als Sander door de hele TSA procedure zijn gegaan. Ook zijn veel instructeurs en vliegtuigen ingezet ter ondersteuning van de bestrijding van de vele branden die zijn ontstaan door de combinatie van extreme droogte, wind en een paar duizend blikseminslagen gisteravond.

Na het vliegveld hebben we Sander opgehaald, zijn roommates leren kennen, en zijn we gaan eten. Op zondag is hier veel gesloten, dus weer.... Applebees.

Morgenochtend 05.52 AM tee time op de lokale championship course, dus weer op tijd slapen.

Friday 10 July 2009

07/2009 IR examen Marijke

Op 1 juli heeft Marijke nog net voor de wereldreis haar Instrument Rating kunnen afronden. Volgens examinator Jan van Wonderen vloog ze tijdens het examen 'uit de kunst', dus dat geeft vertrouwen voor nieuwe Pancake avonturen in de toekomst.

Eelco, super bedankt voor de IR training en uiteraard alle gezelligheid er rond om heen.
Nu eerst op reis, waarvan we ook op dit blog af en toe nog wat vliegwerk hopen te kunnen opnemen, o.a. gaan we vliegen in Arizona, met een watervliegtuig leren vliegen in Alaska, en kris-kras op air safari door de Kimberley's in de outback van Australie.

06/2009 IFR training Marijke Scandinavie

tekst volgt nog

06/2009 Mariska in Pancake Airlines naar Ameland

tekst volgt nog