El Questro Wilderness Camp

Dinsdag 1 september


Vanmorgen vroeg op. Het is op zich geen probleem om vroeg wakker te worden, want de klok is gisteren weer anderhalf uur verder terug gegaan (we lopen nu nog maar 6 uur voor op Nederland). Daarnaast is het vannacht door de bewolking niet verder afgekoeld dan 26 graden en dat helpt ook niet echt om te slapen in een tentje.

We kunnen al weer vroeg aan de bak want om 8:00 worden we op het vliegveld verwacht voor een spectaculaire helicopter vlucht door de Bungles. Ook heel mooi, zeker wanneer de piloot nog even aanzet en door de kloven gaat vliegen. Hij roept nog even tegen niemand zeggen maar dat kan hij niet al te serieus menen toch gezien de HD video die uiteraard de hele tijd meedraait. Toch ook wel heel leuk zo'n heli omdat je voorwaartse snelheid tenminste niet altijd zo hoog is zodat je veel meer ziet dan in het vliegtuig. En lopend zou het echt dagen kosten om te zien wat we nu in een halfuurtje meemaken.

Nick heeft het vliegtuig al weer klaar staan, alle bagage aan boord. Hij zal ons bij El Questro afzetten, ongeveer een uurtje vliegen. Eerst vliegen we nog over de grootste diamant mijn ter wereld (Argyle, onderdeel van Rio Tinto), waar een kwart van de wereldwijde diamanten vandaan schijnen te komen.

Ook een mooi verhaal trouwens. Het bedrijf wat nu eigenaar is van de grond heeft min of meer per toeval ontdekt dat daar diamanten waren. De grond was echter nog een aantal maanden geleased door een ander bedrijf wat in de basis in andere grondstoffen geinteresseerd was. Ze hebben toen geprobeerd dat geheim te houden, maar dat is uiteraard weer niet helemaal gelukt. Toen duidelijk werd dat het andere bedrijf er lucht van had gekregen dat er iets met diamanten aan de hand was zijn ze op een heel andere plek (in de buurt van El Questro) druk met vliegtuigen en 4WD's gaan rondrijden om de indruk te wekken dat ze daar in die buurt iets gevonden hadden. Dat heeft nog gewerkt ook en op de dag dat de lease op het land verlopen was hebben zij de lease overgenomen en kenbaar gemaakt dat ze diamanten gevonden hadden.


We zitten hier inmiddels in El Questro. Prima hutje met airco en al, ook wel weer lekker. Dicht aan een riviertje waar je lekker in kunt zwemmen. Vandaag doen we lekker niets behalve een beetje eten en drinken en een boekje lezen.


　
Woensdag 2 september

We hebben geen auto hier en dat is net hier niet echt handig. Er zijn heel veel mooie plekken te zien maar je moet eerst een paar kilometer rijden voor je aan de vaak niet al te lange wandeling er naartoe kunt beginnen. De Rangers zijn drukdrukdruk dus moeten we zelf iets verzinnen.

Dus maar genoeg water mee en hopen dat we onderweg nog ergens een lift kunnen oppikken. Gelukkig lukt dat al snel, want ik weet niet of we het anders gehaald zouden hebben. Twee heel aardige aussies uit de buurt van Melbourne pikken ons op, terwijl ze eigenlijk helemaal geen plek meer in hun pop-top toyota hebben. Cath schuift wat op en Marijke op mijn schoot en zo komen we toch nog bij Zebedee Springs.



De springs zijn warmwater poeltjes met wat watervalletjes er tussen midden onder de palmbomen. Niet lastig om het daar uit te houden tot 12 uur. Om 12 uur moeten we er uit want dan zijn de springs gereserveerd voor de rijke mensen. Die zitten niet in El Questro station zoals wij maar in El Questro Homestead, op de rand van de klif van Chamberlain Gorge.

Na de lunch zijn we met dezelfde mensen nog gezellig op een champagne boottochtje geweest verderop in Chamberlain Gorge. Bij de ankerplaats aan het eind zwemmen er allerlei vissen rond de boot waaronder een grote barramundi en wat catfish (lijkt op een klein haaitje). Het mooiste zijn echter de kleinere vissen die wanneer je voer tussen je vingers houdt proberen om dat er met een waterstraal uit te spuiten. Ze spuiten zo een paar meter hoog en schijnen te leven van het uit de lucht schieten van vliegen en zo. Lachen.

Er is een aboriginal aan boord van de cruise, Buddy Tyson. Bruce had hem al genoemd om de verhalen die hij vertellen kan. Op de heenweg is daar weinig van te merken maar na een paar glazen champagne gaat het op de terugweg een heel stuk beter al is er (in ieder geval voor ons) geen touw aan vast te knopen. Buddy ziet er niet echt als een aboriginal uit, en zijn paard (heeft o.a. rodeo's gereden in de US) zit ook nog tussen zijn benen als het er niet zit zo krom loopt hij.