Alaska 4 Glaciers and Lakes

Vanmorgen kort vluchtje over het Sargent Icefield richting Prince William Sound. Daar zijn we heel laag langs de Chenega Glacier gevlogen, waar je de zeehonden op de ijsschotsen kon zien zitten.

Blijft heel lastig om ze ingezoomed in beeld te krijgen, dus camera maar gewoon aan de kant en lekker naar buiten kijken en genieten.

Vanmiddag had Marijke nog steeds last van haar hoofd en ben ik aan het eind van de middag nog een rondje wezen vliegen met James. Het blijft echt lastig om het allemaal goed te doen, je fouten niet te overcorrigeren en niet meteen weer andere fouten terug laten komen.

We hebben even goed geoefend op Lost Lake, een meertje op 2000ft dichtbij. Daarna zijn we nog even op berenjacht geweest. We zagen wel een grote black bear op de rotswand, maar bij Go Creek waren de meeste beren vertrokken omdat er iemand met een bootje de creek op aan het varen was. De zwarte beer zat hoog op de rotswand en we zijn er pal naast gevlogen. Je zag hem ecbt verbaasd naar ons kijken. Ik krijg het niet voor elkaar om ze ook in gezoomed in beeld te krijgen, het vliegtuig beweegt daar teveel voor.

Toen zijn we nog naar de Skilak Gletsjer geweest en hebben daar vlak bij de gletsjer geland. Opletten voor de ijsbrokken in het water en ook de wind was in dat dal een heel stuk lastiger. We zijn na de landing nog verder richting de monding gevaren en vervolgens teruggezeild met de motor uit. Ook nog niet makkelijk om het toestel die kant op te krijgen die je wilt (= zeker niet tegen een ijsschots aan).

Voor de zekerheid de motor maar weer aan, en als we de boot niet door de wind krijgen dan maar met een Plough-turn (iets meer gas zodat de neus er verder uitkomt, meer wind vangt en ook het draaipunt verder naar achteren komt te liggen).

Dat lukt wel maar het is nog steeds een heel eind terug voordat we tegen de wind in de richting van de gletsjer kunnen opstijgen. We proberen het ieder nog 1 keer met een step-taxi (planeren), maar het water is zo ruw dat dat niet echt safe voelt. We moeten echt niet omkieperen met de temperatuur van het water daar.

Vond het wel prettig dat James even de short field take-off voor zijn rekening wilde nemen tegen de golven in. Achteraf viel het wel mee maar toch, het moest goed gaan om nog op tijd voor de gletsjer terug het dal in te kunnen draaien.

Op de terugweg zag het er opeens heel donker uit, en er viel plotseling een bak regen. Ongelofelijk hoe snel het kan veranderen en ook kan het weer per dal verschillen. Gelukkig zijn we niet al te ver van Trail Lake verwijderd en wordt het al snel weer lichter. Aardige vent James, maar ik breng toch liever de nacht weer met Marijke door. Wel is het nu een keer zijn beurt om op de foto op het blog te staan.

Marijke lijkt al iets op te knappen maar laten we maar even afwachteen wat de ochtend brengt. We maken eigenlijk nauwelijks plannen van tevoren maar zien wel wat we doen als het zover is.